Florentina's ervaring als inwonende verpleegkundige


Florentina is een goedlachse vrouw die al sinds 2014 haar diensten verleend aan Zuster in Huis.  Dag in dag uit staat ze ter beschikking van de cliënten waarvoor ze zorg moet dragen.

Florentina's ervaring als inwonende verpleegkundige
Ik hou ontzettend veel van deze job

Inwonende verpleegkundige Florentina: zorgen zit in het bloed


Florentina was altijd al gebeten door de zorgmicrobe en enkele jaren geleden leerde ze Zuster in Huis kennen. De zorgverlening zit een beetje in het bloed in de familie, want haar 29-jarige dochter werkt momenteel als verpleegkundige in Engeland. Daar heeft Florentine zelf ook ooit gewerkt, maar na een intermezzo in Nederland is ze nu al geruime tijd in ons land aan de slag. Momenteel woont ze in bij een cliënt van Zuster in Huis in het Kempense Turnhout. “Ik hou ontzettend veel van deze job”, vertelt Florentina. “Waarom is moeilijk te omschrijven. Ik help gewoon graag mensen die hulp nodig hebben. En ik geef ook eerlijk toe dat ik met deze job een mooi salaris heb en daarmee mijn gezin mee kan ondersteunen want dat is uiteraard ook niet onbelangrijk.”

Met kerst terug naar huis

Florentina komt uit Roemenië. Dat betekent dat ze het overgrote deel van het jaar niet in haar thuisland zit. “Ik ben getrouwd en heb ook een dochter van 29 jaar”, vertelt Florentina. “Zij is zelf verpleegster en is aan de slag in Engeland. Ze begrijpt dus zeer goed dat ik dit wel doen. in Roemenië woont mijn man samen met mijn schoonmoeder. Ongeveer één maand per jaar en de kerstperiode trek ik terug naar daar om even bij hen te verblijven. We hebben er allemaal samen geen probleem mee. We hebben er bewust voor gekozen. Hoe lang we dit gaan doen ? Dat weet ik niet, maar ik zie het me toch nog flink wat jaren doen.”

Inwonende verpleegkundige ben je 24 uur per dag

Dag in dag uit staat Florentina in voor de zorg van haar cliënt. “Ik woon inderdaad bij hem in eigenlijk ben ik er 24 uren op 24 voor hen. De zondag is een vrije dag”, vertelt de zorgverleenster. “We doen eigenlijk van alles. Koken, de was doen, onze cliënt helpen aankleden, winkelen, het huis een beetje proper houden, medicatie opvolgen, activiteiten binnen als buitenshuis.  Het verschil in taal lijkt misschien moeilijk, maar uiteindelijk vind je daar snel iets op. Ik versta ondertussen ook vrij goed Nederlands. Ik heb mijn cliënt nu ook gevraagd om alleen Nederlands te spreken tegen mij. Zo leer ik dat ook het snelst? Bovendien kan hij ook geen Engels dus moet het echt wel. De belangrijkste woorden ken ik toch al en ik probeer ook altijd in het Nederlands te praten.  In het begin was het wel wat moeilijk, want hij praatte alleen maar dialect.”